Szukaj na stronie
Statystyka

arkadia-polania.pl Real PR


Free counters!
stat4u


AIDS: Dzieło ludzi?

Od początków epidemii AIDS istnieją utrzymujące się pogłoski, że choroba ta stworzona została przez człowieka, zaś wirus HIV został celowo wprowadzony do środowiska amerykańskich homoseksualistów oraz Afroamerykanów w ramach eksperymentu. Na ową konspiracyjną teorię szybko odpowiedzieli wirusolodzy oraz biolodzy molekularni, według których źródłem choroby miały być afrykańskie ssaki naczelne a ludzka seksualność odpowiadać miała za jej rozprzestrzenianie się.

Pod koniec roku 1986, Sowieci zszokowali świat twierdzeniem mówiącym, że wirus HIV "wynaleziony" został w tajemnicy w Fort Detrick przez jednostkę zajmującą się bronią biologiczną. Choć twierdzenia te odrzucone zostały z miejsca jako "propaganda", rosyjscy naukowcy pracowali ręka w rękę ze specjalistami od broni biologicznej, przekazując sobie próbki wirusów oraz zakażonych tkanek u wielu naczelnych w latach 70-tych.

Choć amerykańskie media nigdy nie zajmowały się dowodami mówiącymi o sztucznym pochodzeniu AIDS, teoria ta wciąż jest wyszydzana. Dla przykładu w artykule z "San Francisco Chronicle" ("Quest for the Origin of AIDS", 14/01/01), William Carlsen pisał: "We wczesnych latach epidemii AIDS pojawiały się różne dziwaczne teorie mające wyjaśnić jej pochodzenie. Wchodziły w to m.in. twierdzenia o ucieczce wirusa z sekretnego laboratorium, boska kara na gejów i narkomanów czy nawet kosmiczny rodowód HIV, które miało przybyć z głębi wszechświata gdzieś na ogonie komety".

AIDS z pewnością nie zesłał Bóg, ani też nie spadło ono z kosmosu. Istnieją jednak dowody pozwalające domniemywać o udziale ludzi w wybuchu epidemii AIDS, której historia rozpoczęła się w późnych latach 70-tych w Nowym Jorku.

AIDS U ZWIERZĄT

W historii AIDS zagubił się dowód wskazujący na to, że HIV jest wirusem, który wywodzi się z eksperymentów na kancerogennych retrowirusach w latach 60-tych i 70-tych ub. wieku. Teoria mówiąca o zakażaniu gejów i Afro-amerykanów wskutek eksperymentów ze szczepionkami i innymi programami z lat 70-tych została zupełnie zignorowana na korzyść poprawnej polityczne teorii mówiącej, iż HIV wywodzi się od szympansów zamieszkujących afrykański las deszczowy i "przeskoczyło" ono na populacje ludzi zamieszkujących Czarny Kontynent około roku 1930 lub jeszcze wcześniej. za: primatology.files.wordpress.com

Przemilcza się tutaj serię wybuchów epidemii choroby przypominającej AIDS, które miały miejsce w centrach dla naczelnych w 1969 roku. Na dziesięć lat wcześniej, pierwsza z pięciu zarejestrowanych epidemii "małpiego AIDS" wybuchła w kolonii makaków przetrzymywanych w laboratorium w Davis w Kalifornii. Większość z nich zdechła. Jako ich przyczynę podano dwa wirusy. Kilka zakażonych małp przetransportowano do kolonii w Yerkes w Atlancie, gdzie również padły z powodu małpiego AIDS pod koniec lat 80-tych. Weterynarze twierdzili, iż nie znają skutków wybuchu tej epidemii, choć jedną z możliwości może być eksperymentalny transfer wirusów między różnymi gatunkami naczelnych, co jest powszechną praktyką w laboratoriach.

W 1974 roku weterynarzom udało się stworzyć podobną do AIDS chorobę. Nowonarodzone szympansy odbierano ich matkom i karmiono zainfekowanym mlekiem od krów, nosicielek "bydlęcego wirusa typu C". w ciągu roku owe szympansy zdechły z powodu białaczki lub pneumocystozy (częstej wśród ofiar AIDS). Obie choroby nie były przed eksperymentem odnotowywane u szympansów.

Mówi się również o stworzeniu w laboratorium kociej odmiany białaczki oraz AIDS poprzez transfer kocich retrowirusów przypominających AIDS, do czego doszło w latach 70-tych. Eksperymenty te przeprowadził na Harvardzie Myron (Max) Essex, który potem stał się znanym badaczem AIDS. Wszystkie twory z laboratoriów, gdzie pracowano nad zwierzętami poprzedzały "tajemnicze" wprowadzenie AIDS do środowiska amerykańskich homoseksualistów, jednej z najmniej popularnych mniejszości w USA.

Dziś naukowcy starają się "upolować" przodków wirusa HIV u szympansów żyjących na wolności, ignorując wszelkie immunosupresyjne wirusy, które stworzono na niewiele wcześniej w amerykańskich laboratoriach. Nie zwraca się uwagi na żadne z laboratoryjnych wirusów, które mogą stanowić "przodków" wielu "odgałęzień" HIV (i HIV-2), które przenosiły się z gatunku na gatunek, wywołując u ludzi AIDS.

EKSPERYMENTY w OKRESIE 1978 - 1981

Naukowcy nie zauważają także związku między oficjalnym wybuchem epidemii AIDS w 1981 roku a eksperymentalnym programem szczepień przeciwko żółtaczce typu B (1978-1981) w New York Blood Center na Mannhattanie, gdzie ochotnicy werbowali się spośród homoseksualistów. Co ciekawe, dokładna przyczyna pojawienia się AIDS w USA pozostaje niezbadana. Władze obwiniają o nią ludzką rozwiązłość, jednak nie potrafią odpowiedzieć, w jaki sposób choroba afrykańska dostała się w gejowskie środowisko.

Badacze twierdzą, iż przez ponad pół wieku za inkubator HIV służyła Afryka. Jednakże co z Ameryką? Wkrótce po tym, jak homoseksualiści godzili się na finansowane przez rząd eksperymentalne szczepionki przeciwko żółtaczce, zaczęli umierać z powodu dziwnego wirusa o nieznanym pochodzeniu. Eksperyment na Mannhattanie zaczął się wraz z drugą połową 1978 roku. Pierwsze przypadki AIDS zgłoszono w 1979.

Przez długi czas naukowcy nie potrafili wyjaśnić w jaki sposób nowe wirusy opryszki dostały się wraz z HIV do środowisk homoseksualnych w latach 70-tych. Wirus opryszczki według dzisiejszego stanu wiedzy wiąże się z mięsakiem Kaposiego, nowotworem często występującym przy AIDS. Przed jego pojawieniem nigdy nie obserwowano go u młodych zdrowych mężczyzn. Zidentyfikowany na dekadę po HIV (w 1994), wirus mięsaka Kaposiego blisko wiązał się z wywołującymi raka u naczelnych wirusami opryszczki, dobrze zbadanymi w laboratoriach na dekadę przed AIDS.

Kolejnym mało znanym mikrobem jest Mycoplasma penetrans, również o nieznanym pochodzeniu, pojawiający się u homoseksualistów wraz z HIV i nowym wirusem opryszczki. Dlatego też nie jeden a trzy czynniki zostały najprawdopodobniej w tajemniczy sposób wprowadzone do populacji gejów na początku epidemii (HIV, wirusa opryszczki wywołującego mięsaka Kaposiego oraz M.penetrans).

Francuski wirusolog, Luc Montagnier (współodkrywca HIV), oskarża rozpustnych amerykańskich turystów o zawleczenie mykoplazmy do Afryki i przywiezienie z powrotem HIV. Nie dostarcza jednak dowodów na swą nieco homofoniczną teorię, ani też nie wspomina o innych mykoplazmach, które pojawiały się w latach 70-tych w laboratoriach naukowych, czy też faktu, że często zanieczyszczały one kultury bakterii oraz szczepionki.

Dlaczego zatem ignoruje się wprowadzenie nowych czynników zakaźnych do organizmów homoseksualistów? z pewnością wiarygodne wyjaśnienie byłoby ważne w określanych genezy HIV i AIDS.

Dlaczego naukowcy opierają się teorii o ludzkich źródłach AIDS i dlaczego tak zaciekle propaguję teorię o szympansach? Jedno z wyjaśnień mówi, że naukowcy nie chcą, aby opinia publiczna dowiedziała się, co stało się z dziesiątkami tysięcy przywiezionych naczelnych, które trzymano w laboratoriach na całym świecie przed wybuchem epidemii AIDS.

ZAPOMNIANY PROGRAM (1964 - 1977)

za: library.cpmc.columbia.edu
Keith Reemtsma

Naukowcy zajmujący się AIDS i reporterzy rzadko wspominają o fakcie, że od wielu lat ludziom wszczepiano organy szympansów (i ich wirusy). w czerwcu 2000 roku w wieku 74 lat zmarł Keith Reemtsma, pionier ksenotransplantacji, czyli przeszczepiania organów lub tkanek między osobnikami należącymi do różnych gatunków. Do 1964 roku wszczepił on 6 nerek szympansów ludzkim pacjentom. Wszyscy z nich zmarli, jednak ostatecznie Reemtsmie udało się dokonać wiele przeszczepów organów ludzkich.

Jednak znacznie bardziej prawdopodobne jest, że wirusy z małp przeniosły się na ludzi w wyniku w dużej części zapomnianego programu SVCP (Special Virus Cancer Program, pol. Specjalny Program Badania Kancerogennych Wirusów). Program ten odpowiadał za rozwój zwierzęcych nowotworów różnego typu oraz immunosupresyjnych przypominających AIDS wirusów i retrowirusów. Owe stworzone w laboratorium wirusy były zdolne do powodowania chorób kiedy przenoszono je między różnymi gatunkami zwierząt a także w ludzkich komórkach i tkankach.

SVCP rozpoczął się w 1964 toku jako finansowany ze źródeł rządowych program Narodowego Instytutu Onkologicznego (NCI) w Bethesda w Maryland. Początkowe stadia zakładały badanie białaczki, jednak potem rozszerzono je na inne typy nowotworów. Program miał charakter międzynarodowy i brali w nim udział naukowcy z Japonii, Szwecji, Włoszech, Holandii, Izraela i Afryki. Jego misją było badanie różnego rodzaju nowotworów ludzkich i zwierzęcych i tworzenie dużej liczby powodujących je wirusów. w wyniku tego znaczna liczba niebezpiecznych wirusów stworzonych przez człowieka była przewożona między różnymi laboratoriami. Roczny raport SVCP zawiera dowód na to, że przenoszenie się wirusów z gatunku na gatunek było powszechną obserwacją laboratoryjną na dziesięć lat przed pojawieniem się AIDS.

SVCP zgromadziło czołowych badaczy, w tym wirusologów, biochemików, immunologów, biologów molekularnych i epidemiologów, aby określić rolę wirusów w wywoływaniu raka u człowieka. w programie brało też udział wiele renomowanych ośrodków badawczych.

Związani byli z nim także tacy naukowcy zajmujący się potem AIDS, jak Robert Gallo (współodkrywca AIDS), Max Essex czy Peter Duesberg (który twierdził, że HIV nie powoduje AIDS).

BROŃ BIOLOGICZNA, BADANIA NAD NACZELNYMI i SVCP

Z SVCP oraz NCI połączyli się także badacze zajmujący się bronią biologiczną. 18 października 1971 roku prezydent Nixon ogłosił, że laboratoria z Fort Detrick zajmujące się bronią biologiczną, poświęcą się walce z rakiem. Na potrzeby tzw. wojny z rakiem, placówkę przekształcono w Frederick Cancer Research Center (FCRC). Zgodnie z raportem SVPC z 1971 roku, głównym celem połączonego NCI oraz FCRC była "produkcja na dużą skalę rakotwórczych i rzekomo rakotwórczych wirusów". Specjalną uwagę poświęcono wirusom atakującym naczelne (rzekome afrykańskie źródła HIV) oraz "propagacji znacznej ilości ludzkich wirusów-kandydatów". Chodziło wirusy ludzkie lub zwierzęce, które mogły wywoływać nowotwory u ludzi.

Dla przeprowadzania tych eksperymentów potrzeba było ciągłych dostaw zwierząt (małp, szympansów, myszy i kotów), zaś SVCP założyło wiele koloni hodowlanych. Małpy przywożono z Zachodniej Afryki oraz Azji, zaś zainfekowane zwierzęta przetransportowywano do innych laboratoriów. Do 1971 roku zaszczepiono w sumie 2274 małpy w Bionetics Research Laboratories na skutek kontraktu z Fort Detrick. Ponad 1000 z tych małp zmarło lub zostało wysłanych do innych centrów hodowli naczelnych (inne zaś, z powrotem wypuszczono na wolność). Do początku lat 70-tych eksperymentatorzy przetransferowali powodujące nowotwory wirusy na kilka gatunków małp oraz wyizolowali małpi wirus (Herpesvirus sajmiri), który mógł mieć bliskie genetyczne związki z mięsakiem Kaposiego.

za: National Gegraphic

Naukowcy badający AIDS zajmują się małym szympansem z Gabonu (za: National Geographic)

Aby wywołać u laboratoryjnych zwierząt raka, ich system odpornościowy był specjalnie osłabiany przez leki, promieniowanie lub też kancerogenne substancje. Usuwano im grasicę oraz śledzionę, zaś wirusami infekowano nowonarodzone zwierzęta lub też wprowadzano je ciężarnym samicom. Niektóre ze zwierząt zarażono malarią, aby utrzymać u nich chroniczny stan chorobowy.

USA są największym "konsumentem" naczelnych, "zużywającym" 55.000 sztuk na badaniach medycznych. Naczelne (głównie noworodki oraz szympansiątka) są uważane za najlepsze zwierzęta laboratoryjne z racji ich biochemicznego i immunologicznego podobieństwa do ludzi. Ich DNA przypomina DNA człowieka w 98.4%. SVCP bazowało głównie na szympansach, ponieważ oficjalnie wirusów nie testowano na ludziach.

Na dekadę przed pojawieniem się AIDS Gallo brał udział w badaniu, w czasie którego makaki wystawiane były na działalnie ludzkich tkanek zaatakowanych przez nowotwór, a także innych ptasich i małpich wirusów.

W raporcie SVCP z 1971, Gallo zauważa, że z racji odejścia od testów na ludziach należy dokonać wyboru odpowiedniego ich zamiennika, uznając, iż "związki człowieka z niższymi naczelnymi usprawiedliwiają ich użycie do tych celów".

Badacze w Bionetics przenieśli ludzkie i zwierzęce nowotwory na różne gatunki małp, aby określić ich efekty. Nowonarodzone i napromieniowane małpy otrzymywały krew występującą przy różnych formach ludzkiej białaczki. w innych wszczepiano im rozmaite tkanki ze zwierzęcymi wirusami. Nie wiadomo, jak wiele "nowych" i "pojawiających się" wirusów stworzono i zaadoptowano do ludzkiej tkanki i różnych gatunków naczelnych.

Niektóre z małp znalazły się na wolności, nosząc w sobie laboratoryjne wirusy. Możliwość ich rozprzestrzeniania się na wolności była ignorowana przez naukowców szukających początków HIV i jego krewnych występujących u afrykańskich ssaków.

Do celów badań nad białaczką i opryszczką hodowano także koty. Zakładano także hodowle myszy i różne szczepy wirusów powodujące nowotwory u myszy, które wykorzystywano potem w eksperymentach genetycznych.

KONIEC SVCP. POCZĄTEK AIDS

za: Wikipedia
Przekrój przez wirusa HIV

Nadszedł czas końca niesławnego SVCP. Według Gallo, "naukowo problemem było to, że nikt nie potrafił dostarczyć jasnych dowodów na istnienie wirusów powodujących nowotwory […], zaś większość badaczy odmówiła przyznania tego, że wirusy odgrywają jakąkolwiek rolę w chorobach nowotworowych. Potencjalnie Virus Cancer Program był bezsilny, ponieważ przyciągnął wiele uwagi i funduszy, ale nie udało się przy jego pomocy uzyskać dramatycznych widocznych rezultatów."

Pomimo wszystko, SVCP stało się miejscem narodzin inżynierii genetycznej, biologii molekularnej a także projektu poznania ludzkiego genomu. w stopniu większym niż inne programy przyczynił się on dla dziedziny zajmującej się zwierzęcymi retrowirusami, które doprowadziły do lepszego zrozumienia ich ludzkich wersji.

Wraz z końcem SVCP, tysiące gejów zgłaszało się na ochotników do przyjęcia sponsorowanych przez rząd USA eksperymentalnych szczepień przeciwko żółtaczce typu B w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. Właśnie te miasta stały się wkrótce epicentrami nowego "związanego z gejami syndromu braku odporności", znanego potem jako AIDS.

Dwa lata po zakończeniu SCVP wprowadzenie HIV do środowisk homoseksualnych (wraz z wirusem opryszczki i mykoplazmą) w cudowny sposób odnowiło badania nad retrowirusami, z Gallo czyniąc najsłynniejszego naukowca na świecie.

Czy możliwe, że korzenie AIDS sięgają zakażonych wirusem szczepionek przeciwko żółtaczce? Na początku lat 70-tych szczepionkę przeciw żółtaczce typu B rozwijano na szympansach. Do dziś niektórzy ludzie boją się przyjmowania szczepionki z racji jej związku z gejami i AIDS.

Czy HIV (wraz z wirusem powodującym mięsaka Kaposiego oraz nową mykoplazmą) zostało wprowadzone do organizmów tysięcy spośród tych mężczyzn na Manhattanie w początkach 1978 oraz innych miastach Zachodniego Wybrzeża USA w latach 1980-81?

Pierwsze przypadki AIDS wśród gejów pojawiły się na Manhattanie kilka miesięcy po tym, jak rozpoczął się eksperyment w New York Blood Center (Nowojorskim Centrum Krwi). Kiedy w połowie lat 80-tych ukazał się test krwi na obecność HIV, w Centrum zbadano próbki krwi gejów i co zadziwiające, 20% spośród nich (biorących udział w eksperymencie z szczepionką na żółtaczkę jako ochotnicy) w Nowym Jorku, okazało się być nosicielami HIV w 1980 roku (na rok przed tym, jak epidemia stała się "oficjalna"). Oznacza to, że wśród gejów z Manhattanu w 1980 współczynnik występowania AIDS należał do najwyższych na świecie, przebijając także Afrykę, którą uważa się za miejsce pochodzenia HIV i AIDS. Przypadki epidemii w Afryce zaczęły się dopiero ok. 1982 roku.

Choć czołowi naukowcy związani z AIDS "zaprzeczają temu, kilkoro uczonych jest przekonanych, że owe szczepionki posłużyły jako nośnik, poprzez których HIV przedostało się do środowisk gejowskich. Moje własne wnioski zaprezentowane zostały w "AIDS and the Doctors of Death: An Inquiry into the Origin of the AIDS Epidemic" ("AIDS i lekarze śmierci: Badanie pochodzenia epidemii AIDS", 1988) oraz w "Queer Blood: The Secret AIDS Genocide Plot" (1993). w książkach tych zawiera się także krytyka dziwacznej teorii o "pacjencie zero" z 1987, która zakładała, że AIDS do Ameryki przywiózł jeden z kanadyjskich stewardów. Wysoce nieprawdopodobna teoria zyskała nagłośnienie dzięki mediom i służyła jako dalszy wachlarz zasłaniający pochodzenie AIDS. Nawet Montagnier wątpił w to, czy AIDS może wywodzić się od pojedynczego pacjenta.

Zwolennicy teorii o szympansach nigdy nie wspominają też faktu, że Nowojorskie Centrum Krwi założyło w 1974 w Zachodniej Afryce laboratorium z szympansami. Jednym z celów VILAB II, jak się nazywało, były prace na szczepionką przeciwko żółtaczce. Kilka lat później szczepionka ta podawana była w centrum.

Małpy wykorzystywane w VILAB znajdujące się przy uczelni w Roberstville w Liberii, pochodziły z różnych części Afryki. Alfred Prince, wirusolog z Nowojorskiego Centrum Krwi był jego dyrektorem przez 25 lat. Laboratorium szczyciło się wypuszczaniem na wolność "zrehabilitowanych" małp.

Z pracami nad poprzedzającą AIDS szczepionką przeciwko żółtaczce związana jest także kolonia małp z okolic Nowego Jorku o nazwie LEMSIP (Laboratory for Experimental Medicine and Surgery, pol.: Laboratorium Eksperymentalnej Medycyny i Chirurgii). Aż do czasu rozwiązania w 1997 roku, LEMSIP dostarczało nowojorskim naukowcom ssaków naczelnych oraz ich narządów do transplantacji i badań nad wirusami.

Założone w 1965 laboratorium było stowarzyszone z Centrum Medycznym New York University, gdzie po raz pierwszy wykryto przypadki mięsaka Kaposiego w 1979 roku. Badacze z Centrum brali także udział w eksperymentach związanych ze szczepionkami przeciw żółtaczce, zaś samo centrum otrzymywało rządowe fundusze i kontrakty związane z badaniami nad bronią biologiczną, o czym mówi Leonard Horowitz w "Emerging Viruses: AIDS and Ebola" ("Nowe wirusy: AIDS i Ebola").

do góry

 

 
 
LUCULLUS
 

Wesprzyj nas
Moja książka
DOSTAŁEM DRUGIE ŻYCIE czyli wpływ żywienia niskowęglowodanowego na pozbycie się większości chorób cywilizacyjnych
DOSTAŁEM DRUGIE ŻYCIE czyli wpływ żywienia niskowęglowodanowego na pozbycie się większości chorób cywilizacyjnych
Reklama
Kumax

Niezależna Telewizja